صفحه نخست > حقوق بشر > آزادی بيان > چند باری غم مه ره هم خوردند!

چند باری غم مه ره هم خوردند!

مصاحبه اختصاصی با شکیب ایثار یک ژورنالیست در تبعید
بصیر هلمندی
شنبه 4 اكتبر 2008

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

شکیب جان که در شهر استکهولم سویدن زندگی میکنه و فعلا مشغول درس خواندن هستن، بری شرکت د یک سمینار د شهر یوته بورگ آمده بودند و در امتداد سفر شان یک سری به اوسلو هم زدند، شکیب جان با شهر اسلو آشنایی داره و ازین شهر دور افتاده خاطره هایی هم دارن. شکیب جان دو سه روزی مقیم اسلو بودند، از شانس خوب شکیب جان که هوای اسلو هم در مدت ای چند روز خیلی خوب بود از هوا استفاده کده و آرام آرام قدم زده از گوشه و کنار این شهر دیدن کردیم.

در ابتدا از شکیب جان در مورد زندگی شان در اروپا پرسیدم.

شکیب: زندگی در غربت هرچند هم خوب باشه باز هم دل آدم پشت وطن خود آدم، مردم خود آدم تنگ میشه، خصوصا بری مه به عنوان یک ژورنالیست که ارتباط خیلی دوستانه و نزدیک با مردم خود در افغانستان داشتوم دشوارتر استه.

چه باعث شد که ترک وطن کردی ؟

شکیب: (می خندد) من با رضایت خودم ترک نکردم، بلکه ترکم دادند. سیاست مدارها و زوردارها در افغانستان وقتی از کسی خوشش نیاید یکطرفه اش میکنند یا به قول خودشان غم شان ره میخورند. که چند باری غم مه ره هم خوردند.

اگه دوباره زمینه مساعد شوه، حاضری برگردی و کارهایته دوباره از سر شروع کنی؟

شکیب: چرا که نه، مه بی حد مردم خود ره دوست داروم و بهر شکلی که شده آرزو دارم که حتا کوچکترین خدمت ره بری مردم خود انجام بتوم، ولی متأسفانه وضعیت امنیتی طوری بود که زندگیی مه ره با خطر مواجه کده بود، چندین بار مورد حمله خشونت بار قرار گرفتوم که قریب بود منجر به مرگم شوه ولی خوشبختانه موفق نشدند. د ایتو وضعیت، کار بری ژورنالیستها بسیار سخت استه.

یعنی بیخی د شرط از بین بردن شما حمله کرده بودند؟

شکیب: البته که.

مگه در افغانستان دموکراسی و آزادی مطبوعات وجود نداره ؟

شکیب: می خندد. اینها فقط در حد شعار است که بتانن بیرونیها را بازی بیتن. متأسفانه در افغانستان هیچ تغییراتی بوجود نامده، فرق چندانی بین دوران طالبا و دولت فعلی وجود نداره، اولا اینکه خود طالبا هنوز در افغانستان وجود دارند و عملا رسانه ها ره تهدید میکنه و از طرف دیگه اونایکه در دستگاه دولتی هستن هم متأسفانه سطح فکریی شان کاملا سنتی و طالبانی است و هیچ نظر مخالف ره قبول نمیکنن و هیچ تحرّک جامعه ره بسوی ترقی و پیشرفت تحمل نمیکنند. دوست دارند همیشه مردم ره به همان شکل سنّتی شان نگه دارن. مثلا مه د برنامه هاپ خود در شبکه طلوع می خواستوم در حقیقت یک پل ارتباط بین مردم افغانستان و دنیای متمدن و فرهنگهای مختلف ایجاد کنم و پیام مه بری مردم در واقع ای بود که به مردم بفهمانوم که در ای کرّه خاکی ای تنها ما نیستیم که زندگی میکنیم بلکه فرهنگها، موسیقیها، تیپ های غیر از تیپ ما هم وجود داره، که فهمیدنش بری هر فرد از جامعه ما که قرنها در انزوا بودند ضروری و مثبت است. ولی متأسفانه که ای اندیشه مه با اندیشه جنگ سالارها و طالبها مطابقت نداشت و اونا از مه سخت در هراس بودند، البته نه تنها از مه بلکه از تمام ژورنالیستها و رسانه ها و بارها مه ره از طرق مختلف تهدید میکدن و از مه میپرسیدن که تو بچه از کجا آمدی؟ کجایی استی؟ چرا عنعنات افغانی ره نمیشناسی و با ای کارایت چه ره میخوای ثابت کنی؟ در حالیکه مه از هیچ کجا نامدیم. مه هم مثل خود امی زورمندها یک شهروند امی وطن استوم و د افغانستان تولد شدم و هموجه کلان شدیم و دوست داروم که بری مردم خود خدمت کنوم و به عنوان یک انسان دوست داروم د جامعه خود زندگی کنوم و اندیشه خود ره بیان کنوم ولی اونا(قدرت دارها)نظر مخالف ره به جرم تکفیر و ترویج فرهنگ بیگانه و از قبیل اتهامات سرکوب میکنن.

پس زندگی و شرایط فعالیت بری یک ژورنالیست در افغانستان خیلی دشوار است؟

شکیب: البته که . وقتی یک ژورنالیست نتانه حرفی که دلش میخوایه، بگویه. طبعا مثل یک زندان میمانه.

طریق مبارزه با ای نابسامانیها ره در افغانستان در چه میبینید ؟

شکیب: ژورنالیستها ، آزادی خواهان نباید دلسرد شون. باید به مبارزه خود علیه بنیادگرایی و سیستم قرون وسطایی در افغانستان از داخل و از خارج ادامه بدن. میدانم که کاری طاقت فرسای است سالها در خاد گرفت تا ما به آرزوهای خود برسیم و آزادی،دموکراسی، آزادی بیان را در کشور مثل افغانستان از شعار به واقعیت تبدیل کنیم ، که البته ای کار یک نفر یا دو نفر نیست بلکه تمام کسانیکه آزادی ره جزء از حقوق هر انسان میدانند باید در این عرصه با همدیگه همگام باشند، البته منظورم از مبارزه ، مبارزه مسلحانه نیست بلکه با منطق، قلم و صدا است تا بری بنیادگراها بفهمانیم که نمیتانن تمام انسانهای یک جامعه ره در بند تفکّر قشر یا یک گروه خاص زندانی کرد و تمام ارزشهای انسانی از جامعه برداشت.

نظرت در مورد سایت کابل پرس? چیه ؟

شکیب: سایتی خوبی است ظاهرا تعداد بازدید کننده هایش هم بیشتر از دیگر سایتهای افغانستان است.

اگر کابل پرس یک بخش تفریحی درست کند، حاضرید همکاری کنید؟

شکیب: (می خندد) چرا که نه اما مربوط میشه به سردبیر که تا چه حد مه ره قبول دارند

خوب موفق باشین شکیب عزیز و ممنون ازینکه وقت تان ره در اختیارما قرار دادید.

شکیب: تشکر از شما هم

کابل پرس دات تی وی


Shakeb Isaar update— life in Sweden

Young Afghan Tolo-TV personality fled Kabul in 2005 after threats and attacks

Sunday 31 August 2008, by Editorial Staff


رسانه ها، دوکان ها و کابل پرس!

هارون نجفی زاده، روزنامه نگار، در گفت و گو با کابل پرس

دو شنبه 22 سپتامبر 2008, نويسنده: کامران میرهزار


سانسور و روزنامه نگاران افشاگر!

گفت و گوی ويژه کابل پرس با مسعود قیام!

سه شنبه 16 سپتامبر 2008, نويسنده: کامران میرهزار

كارنامه

گالری عکس

آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره

مجموعه شعر بی نظیر از 125 شاعر شناخته شده ی بین المللی برای مردم هزاره

این کتاب را بخرید

پيام‌ها

  • چگونه صدای جوانان افغان محافظه کاران این کشور را کلافه کرده است. این عنوان مقاله ای به نوشته نیک مئو است که در روزنامه ایندی پندنت (27 آوريل) به چاپ رسیده است.

    نویسنده درباره یک اجرا کننده برنامه تلویزیونی جوانان در افغانستان که به صورت معبود نسل جوان این کشور در آمده است و باعث نگرانی محافظه کاران این کشور شده است چنین می نویسد: شکیب ایثار که اجراکننده یک شوی تلویزیونی است با موهای شق، شلوار پاره جین و لبخندی که به لب دارد به هیچ وجه چنین تصوری را در انسان به وجود نمی آورد که بتواند فاسد کننده اخلاق جوانان باشد.

    او که اجرا کننده اصلی یک شوی تلویزیونی هر روزه برای جوانان است، اکنون به صورت بت آنان در آمده است. شکیب هرکجا که قدم می گذارد جمعیت زیادی را به دور خود جمع می کند و از هواداران خود روزانه صدها نامه دریافت می دارد که البته در میان آنها نامه های تهدید کننده از سوی القاعده نیز دیده می شود.

    شکیب جوان 22 ساله ای است که باعث انقلاب در شبکه تلویزیونی افغانستان شده است. در کشوری که بینندگان آن بجز موسیقی محلی و سخنرانی های وزرای دولت عادت به دیدن برنامه های دیگری را ندارند.

    برنامه شکیب از یک شبکه تازه تلویزیونی به نام طلوع که اولین شبکه خصوصی افغانستان است پخش می شود. این شبکه از ماه اکتبر پخش برنامه های سرگرم کننده و گزارش های تحقيقی و افشاکننده که تاکنون افغان ها با آن آشنایی نداشته اند را آغاز کرد.

    ترکیب نوی اين برنامه تلویزیونی موفقیت زیادی بدست آورده است و باعث شده است که این شبکه در جنگ بر سر بدست آوردن بالاترین میزان بیننده رقیب دولتی خود را با جلب 80 درصد از بینندگان شکست دهد، اما باعث برانگیختن خشم بسیاری از محافظه کاران نیز شده است.

    شبکه طلوع حاصل ابتکار و استعداد فوق العاده سه پسر جوان یک دیپلمات افغان است که در استرالیا بزرگ شده اند. یکی از آنان که سعید محسنی نام دارد و قبلا سرمایه گذار بانک بوده می گوید که آنها می خواستند آنچه که از دستشان بر می آید برای به وجود آوردن اتحاد در کشورشان انجام دهند.

    برنامه های این شبکه متنوع است.

    برنامه آشپزی آن اغلب توام با توصیه های مفیدی نظیر شستن و پاکیزه نگاه داشتن دست همراه است.

    چندین برنامه ورزشی از این شبکه پخش شده است، از جمله تنیس بانوان که از طرف محافظه کاران به عنوان یک برنامه پورنوگرافیک محکوم شده است.

    هم چنین یک برنامه طنزآمیز که در آن بخشی نیز به ازدواج پرنس چارلز ولیعهد بریتانیا با کامیلا پارکرز اختصاص داده شده است در دست تهیه است.

    افغان ها از این که ولیعهد بریتانیا همسری جوان تر از خود برای ازدواج انتخاب نکرده است تعجب کرده اند.

    فیلم های هنری یکی دیگر از برنامه هایی است که از این تلویزیون پخش می شود و در آن فیلم هایی نظیر هفت سامورایی از کارگردان معروف ژاپنی اکیرو کورو ساوا به نمایش در آمده است که قصه قدیمی رعب و وحشتی است که گروهی تبهکار در یک دهکده بوجود می آورد.

    سعید محسنی می گوید که ژاپن نیز مانند کشورش درگیر جنگ داخلی بوده و فیلم هایی نظیر هفت سامورایی درافغانستان قابل درک است. او می گوید که فیلمی نیز از جنگ بوسنی به نمایش گذاشته شده است.

    اما آنچه بیشتر از هر برنامه دیگری جنجال به پا کرده است شوی تلویزیونی "هوپ" است که در میان جوانان که تشنه تفریح اند محبوبیت زیادی دارد.

    هر روزه هزاران پیام تلفنی همراه "اس ام اس" برای خواننده یکی از برنامه های "هوپ" موسوم به "تاپ" از طرف جوانان ارسال می شود که در مقایسه با برنامه های نظیر آن در غرب ملایم است و در آن از نشان دادن رقاصان ازبک و بالیوودی خودداری می شود و تاکنون این شبکه جرات نشان دادن رقص زنان افغان را نداشته است.

    با وجود این برنامه "هوپ" از طرف محافظه کاران محکوم شده است. قاضی ارشد افغانستان فضل الهادی شینواری آن را فاسد کننده اخلاق جوانان توصیف کرده است.

    اجراء کننده برنامه می گوید که از این انتقادات ترسی به خود راه نمی دهد.

    او می گويد: "طالبان و القاعده مرا تهدید به مرگ کرده اند اما من به آن اهمیت نمی دهم. این افغانستان تازه ای است که برای آنها درآن جایی وجود ندارد."

    به گفته آقای محسنی محافظه کاران از فرهنگ تازه جوانان افغان احساس خطر می کنند زیرا از آن سر در نمی آورند. افغانستان دارای یکی از جوان ترین جمعیت های جهان است و محافظه کاران از آن بیم دارند که دیگر کسی به نظرات آنان اهمیت ندهد.

    به اعتقاد آقای محسنی چند سال دیگر آنها بیشتر قدرت خود را از دست خواهند داد.

    شبکه طلوع به ویژه از بابت برنامه گزارش های تحقيقی به خود می بالد.

    در این گزارش ها در مورد سوء استفاده جنسی از کودکان، قدرت جنگ سالاران، قاچاق، دزدی از معادن دولتی زمرد، و بازگشت طالبان افشاگری شده است. این برنامه ماه گذشته طعم موفقیت خود را چشید و آن بازداشت دو مقام دولتی به اتهام رشوه گیری از زائران حج بود که دراثر پيگیری این برنامه روی داد.

    به گفته آقای محسنی روزنامه نگاران باید شهامت اینگونه افشاگری ها را داشته باشند اما افزود که باید جانب احتیاط را از دست ندهند.

    خطری که شبکه طلوع را تهدید می کند جدی تلقی می شود و به همین دلیل است که تدابیر امنیتی با استخدام یک گروه مسلح محافظ بعمل آمده است.

    جاهد محسنی که در استرالیا وکیل است می گوید که برغم خشمی که این شبکه تلویزیونی بر انگیخته است آنها از ژورنالیسمی که در آن به کار می رود احساس غرور می کنند "در افغانستان رسم روزنامه نگاری بر این بوده است که خبرنگاران به کنفرانس های خبری بروند و به آنچه گفته می شود با دقت گوش کنند اما ما می خواهیم داستانهای واقعی را که کس دیگری از آنها خبر نمی دهد منعکس کنیم."

    آنلاین : http://www.bbc.co.uk/persian/p...

Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

تازه ترین ها

اعتراض

ملیت ها | هزاره | تاجیک | اوزبیک | تورکمن | هندو و سیک | قرقیز | نورستانی | بلوچ | پشتون/افغان | عرب/سادات

جستجو در کابل پرس